Τα τελευταία 7 χρόνια, η Ελλάδα βρίσκεται στη δίνη μιας σοβαρής οικονομικής κρίσης, η οποία έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή των πολιτών, προκαλώντας πρωτοφανή αβεβαιότητα σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Τα εισοδήματα και το βιοτικό επίπεδο έχουν συρρικνωθεί, η ακρίβεια και η ανεργία έχουν αυξηθεί δραματικά, η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός απειλούν περίπου το 1/3 της κοινωνίας (36%). Επιπλέον, οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν από τις ελληνικές Κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Ένωση για την αντιμετώπιση της κρίσης αποδείχτηκαν εντελώς αναποτελεσματικές, αφήνοντας τους πολίτες έκθετους σε έναν κυκεώνα μεταρρυθμίσεων και περιορισμού των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων τους.

Σε μια τέτοια συγκυρία, είναι σημαντικό για τα άτομα να αναπτύξουν μηχανισμούς άμυνας και να ισχυροποιήσουν τους αμοιβαίους δεσμούς κοινωνικής υποστήριξης. Με άλλα λόγια, είναι σημαντικό να αυξήσουν αυτό που ορίζεται στις κοινωνικές επιστήμες ως «κοινωνικό κεφάλαιο».