Πολιτικό Βαρόμετρο 167 – Εκτίμηση εκλογικής επιρροής – Οι τάσεις του εκλογικού σώματος

  • Η εκτίμηση εκλογικής επιρροής της Public Issue για τον Ιούλιο, αφορά τον εκλογικό συσχετισμό δυνάμεων, ο οποίος είχε διαμορφωθεί πριν από τις φονικές πυρκαγιές, που έπληξαν την Αττική το τελευταίο δεκαήμερο του μήνα.
  • Σε σύγκριση με τον τέταρτο μήνα του 2018, η εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμάται σε 22,5% και η εκλογική επιρροή της ΝΔ σε 38% (Διαγράμματα 1Α & 2Α). Ως αποτέλεσμα, το ποσοστό του νέου δικομματισμού προσεγγίζει το 60,5% (Διάγραμμα 3Α).
  • Σημαντικότερη μεταβολή του εκλογικού συσχετισμού δυνάμεων, κατά το Α΄ εξάμηνο του 2018, αποτελεί η σταθεροποίηση της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ άνω του 20%, στον χώρο της κεντροαριστεράς, σε συνδυασμό με την υποχώρηση της επιρροής του ΚΙΝΑΛ, κάτω από το όριο του 10% (Διάγραμμα 2Α).
  • Η ΝΔ διατηρεί, από τις αρχές του 2016, ένα παγιωμένο προβάδισμα, έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο κυμαίνεται από 14%, τον Μάιο του 2016, ως και 24%, τον Φεβρουάριο του 2017 (Διάγραμμα 3Β). Η τρέχουσα τιμή της διαφοράς της εκλογικής επιρροής ΝΔ/ΣΥΡΙΖΑ υπολογίζεται σε 15,5% (Διάγραμμα 3Β). Αν και είναι μειωμένη, σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο, όπως έχει ήδη επισημανθεί, μεγαλύτερη διαφορά από αυτήν έχει καταγραφεί, ιστορικά, μόνο στις δύο πρώτες εκλογικές αναμετρήσεις της μεταπολιτευτικής περιόδου (1974 και 1977).
  • Το Κίνημα Αλλαγής παραμένει στην τρίτη θέση, με ποσοστό 9,5%, παρά την συνεχιζόμενη υποχώρηση, για 2ο τρίμηνο, που σημειώνει η εκλογική του απήχηση μετά την αποχώρηση του Ποταμιού.
  • Ενισχυμένη εκλογική επιρροή καταγράφει το ΚΚΕ, με ποσοστό 7,5%, ανταγωνιζόμενο με την Χρυσή Αυγή, η οποία υποχωρεί, σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο, σε 7,5%, χάνοντας την 4η θέση που κατείχε, διακριτά, η τελευταία στην προηγούμενη μέτρηση.
  • Η Ένωση Κεντρώων παρά την ελαφρά κάμψη της επιρροής της, συνεχίζει να «πατάει» το εκλογικό κατώφλι του 3%, διατηρώντας σημαντικές πιθανότητες παραμονής και στο επόμενο κοινοβούλιο.
  • Το Ποτάμι, υπό την νέα γραμμή «αυτόνομης» παρουσίας, καταγράφει ποσοστό εκλογικής επιρροής 2,5%, που αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο διατήρησης της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησής του.
  • Οι μεταβολές των υπόλοιπων κομμάτων δεν επηρεάζουν σημαντικά τον υφιστάμενο κομματικό συσχετισμό (Διαγράμματα 1Α, 2Γ).
  • Δεδομένου ότι τα νεοπαγή κόμματα που σχηματίστηκαν (και συνεχίζουν να σχηματίζονται), κατά τον τρέχοντα εκλογικό κύκλο, δεν εμφανίζουν δυναμική εισόδου στη Βουλή, η επόμενη Βουλή είναι πιθανό να περιλαμβάνει 6 κόμματα (6κομματική). Ωστόσο, στην παρούσα συγκυρία η εν λόγω εκτίμηση θεωρείται επισφαλής.
  • Ο εκλογικός συσχετισμός δυνάμεων, που κατέγραψε το Βαρόμετρο Ιουλίου, πριν από την νέα εθνική καταστροφή στην Αττική, διαμορφώθηκε βεβαίως ως αποτέλεσμα μιας συνισταμένης επιδράσεων που οφείλονται σε πολλαπλούς παράγοντες. Ωστόσο, δύο παράγοντες αναδεικνύονται σε περισσότερο σημαντικοί: Αφενός, η κυβερνητική καμπάνια, σχετικά με την ολοκλήρωση του ελληνικού μνημονιακού προγράμματος, που τυγχάνει απεριόριστης διεθνούς υποστήριξης, καθώς και η –όποια- βελτίωση του γενικού οικονομικού κλίματος, λειτουργεί υπέρ της εκλογικής απήχησης του κυβερνώντος κόμματος. Αφετέρου, οι πολιτικές και ιδεολογικές επιπτώσεις που παράγει η πρόσφατη Συμφωνία των Πρεσπών (17/6/18), σχετικά με το όνομα της ΠΓΔΜ, η οποία επιδρά με διττό τρόπο: εδραιώνοντας ταυτόχρονα και την πολιτική απομόνωση και την ιδεολογική συσπείρωση του κυβερνώντος κόμματος.  Το μέγεθος της αυτοτελούς επίδρασης κάθε παράγοντα δεν είναι εύκολο να απομονωθεί. Οι εν λόγω παράγοντες λειτουργούν σε διαφορετική κατεύθυνση και ως ένα βαθμό αλληλοαναιρούνται.

Γιάννης Μαυρής