Η κοινή γνώμη απέναντι στην πρόσφατη απεργία των ναυτεργατών

Ανάλυση του

ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ

Παρά το γεγονός ότι μια σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης (57%) (διάγραμμα 1) δεν γνωρίζει τους λόγους που την προκάλεσαν, εντούτοις, η πρόσφατη απεργία των ναυτεργατών φαίνεται να βρίσκει σημαντική απήχηση στην κοινή γνώμη: 1) Σε μεγάλο βαθμό, τα αιτήματα των ναυτικών θεωρούνται «δίκαια» (63%) (διάγραμμα 2). 2) Η ίδια η απεργία, ως μορφή κοινωνικής διαμαρτυρίας εγκρίνεται σχεδόν από την απόλυτη πλειοψηφία των πολιτών (49%) (διάγραμμα 3). 3) Η δημοτικότητα της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ) κυμαίνεται σε σχετικά υψηλά επίπεδα, είναι δε συγκριτικά υψηλότερη από την αντίστοιχη της ΑΔΕΔΥ και ισοδύναμη με εκείνη της ΓΣΕΕ (Στην έρευνα καταγράφεται ποσοστό θετικών γνωμών για την ΠΝΟ 39%, έναντι 19% αρνητικών) (διάγραμμα 6). Από την άλλη πλευρά, ένδειξη για την κοινωνική «δυσφορία» απέναντι στην απεργία αποτελεί το γεγονός ότι το 55% των πολιτών τάσσεται υπέρ του τερματισμού της («πρέπει να σταματήσουν») και μόνον το 1/3 (33%) υπέρ της συνέχισής της (διάγραμμα 9). (Η συνέχιση της απεργίας συγκεντρώνει πλειοψηφικό ποσοστό, 55%, μόνον μεταξύ των ανέργων).Άμεση συνέπεια των προηγούμενων διαπιστώσεων είναι ότι οι διαθέσεις της κοινής γνώμης προσέλαβαν έντονα αντικυβερνητικό χαρακτήρα, στοιχείο που, ως ένα βαθμό, αντιρρόπησε τις «ευεργετικές» επιπτώσεις του πρόσφατου ανασχηματισμού. Αυτό συνάγεται ευθέως από δύο δημοσκοπικά ευρήματα: Πρώτον, από το γεγονός ότι η ευθύνη για την κοινωνική διένεξη και τις επιπτώσεις της δεν επιρρίπτεται από το εκλογικό σώμα στους φορείς της μισθωτής σχέσης (εφοπλιστές/ναυτεργάτες), αλλά κατά κύριο λόγο στην Κυβέρνηση (48%) (διάγραμμα 4). Δεύτερον, από το γεγονός ότι η απόφαση της Κυβέρνησης για επιστράτευση των απεργών δεν φαίνεται να εξασφαλίζει την κοινωνική συναίνεση, δεδομένου ότι το 47% (5 στους 10) διαφωνεί με αυτήν. Η πόλωση που προκλήθηκε, πιστοποιείται και από την αντίστροφη πλευρά: μια επίσης σημαντική μερίδα του κοινού, της τάξης του 38% (4 στους 10), τάσσεται υπέρ της επιστράτευσης (διάγραμμα 7). Είναι ενδεικτικό, ότι και οι δύο απόψεις διατυπώνονται με βεβαιότητα, όχι τόσο συνήθη σε έρευνα κοινής γνώμης. Η έντονα κομματική διάσταση που προσέλαβαν οι τοποθετήσεις των πολιτών απέναντι στην απεργία, υποδηλώνεται και από το γεγονός, ότι με την απεργία συντάσσονται περίπου 7 στους 10 ψηφοφόροι των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ενώ μόνον 3 στους 10 (28%) ψηφοφόροι του κυβερνώντος κόμματος.

Ωστόσο, εκτός από την προφανή πολιτική και κομματική διάσταση των απόψεων απέναντι στην απεργία, η διαίρεση του εκλογικού σώματος στο συγκεκριμένο ζήτημα, τείνει να προσλαμβάνει και σαφέστατα κοινωνικά χαρακτηριστικά: Τα υψηλότερα ποσοστά κοινωνικής νομιμοποίησης της απεργίας καταγράφονται μεταξύ των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα (η απεργία εγκρίνεται από το 67% αυτής της κοινωνικής κατηγορίας), τους ανέργους (74%) και τους φοιτητές (70%). Ενδιαφέρον είναι επίσης και το γεγονός ότι η υποστήριξη που καταγράφεται είναι μεγαλύτερη μεταξύ των νησιωτικών περιφερειών της χώρας (Αιγαίο, Κρήτη – 60%), που πλήττονται κατ’ εξοχήν από τις επιπτώσεις της.

Τα διαγράμματα του άρθρου:

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (26/02/2006) με τίτλο: “Αντιφάσεις πολιτών απέναντι στην απεργία”

Η σχετική έρευνα