Το άρθρο αυτό ασχολείται με μια ιδιαίτερα κρίσιμη όσο και «απωθημένη» ιστορική περίοδο της ελληνικής πολιτικής μετεμφυλιακής ιστορίας, των Ιουλιανών και της πολιτικής κρίσης της περιόδου. Το άρθρο υποστηρίζει ότι τα Ιουλιανά δεν αποτελούν μια απλή πολιτική εκτροπή από τον κοινοβουλευτισμό, αλλά κάτι βαθύτερο και πολύ πιο σύνθετο. Αποτελούν την κορύφωση της αντίθεσης των κυριαρχούμενων τάξεων στο σύστημα κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής εκμετάλλευσης που εγκαθιδρύθηκε μετά τον εμφύλιο στην Ελλάδα. Κατ’αυτήν την έννοια η εκτροπή του Ιουλίου ’65 τείνει περισσότερο σε αυτό που στη μαρξιστική προβληματική ονομάστηκε ‘επαναστατική κατάσταση’, παρά στην απλή περιγραφή της ‘πολιτικής κρίσης’, όπως θέλει μια κυρίαρχη άποψη. Ο χαρακτήρας αυτός των Ιουλιανών γεγονότων, άλλωστε, κατέστησε εξαιρετικά δύσκολη τη διαχείριση των συνεπειών της κρίσης από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα την επιβολή της δικτατορίας της 21ης Απριλίου ενάμιση χρόνο αργότερα.
Ιουλιανά 1965, Ο ελληνικός Μάης