Αντικείμενο του άρθρου είναι η πολιτική, ιδεολογική, προγραμματική και οργανωτική μετεξέλιξη του ΚΚΕ κατά τις δεκαετίες του ’40 και του ’50. Επιχειρείται μια ανάλυση του κομματικού φαινομένου που άνθισε στη δεκαετία του ’40 και μετεξελίχθηκε την επόμενη περίοδο, υπό το φως των κοινωνικών αλλαγών της ελληνικής κοινωνίας, αλλά, βεβαίως, και της στρατιωτικής-πολιτικής ήττας στον ελληνικό εμφύλιο. Η μετάβαση από την ‘Λαοκρατία’ στην ‘Αλλαγή’ σηματοδοτεί τη μετάβαση σε ένα κόμμα πιο ‘ελαστικό’ κοινωνικά και προγραμματικά, που ωστόσο απομονώνεται, ενώ ίσως τα χαρακτηριστικά αυτά θα έπρεπε να τα διαθέτει όσο ήταν κόμμα ισχυρό κοινωνικά και ηγεμονικό στην ελληνική κοινωνία.
Από τη ‘Λαοκρατία’ στην ‘Αλλαγή’. Το ΚΚΕ και οι σχέσεις εκπροσώπησης με το ΕΑΜικό κοινωνικό μπλοκ 1941-1967 (Χριστόφορος Βερναρδάκης και Γιάννης Μαυρής)